ΠΟΣΟΙ άραγε απέμειναν να θυμούνται τι ζητούσαν για το Κυπριακό τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ μετά από την τουρκική εισβολή του ολέθριου 1974;
Θυμάται κανείς ότι απαιτούσαν την άμεση αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο;
Θυμάται κανείς πως ζητούσαν την αποκατάσταση και τον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Και την επιστροφή όλων των βιαίως εκτοπισθέντων προσφύγων στις εστίες τους υπό συνθήκες ασφαλείας;
Και όλ’ αυτά, ως απαραίτητες προτεραιότητες και προϋποθέσεις για τις ειρηνευτικές διαδικασίες διαπραγματεύσεων προς επίλυση του Κυπριακού;
ΑΣΦΑΛΩΣ, με αμάχητο τεκμήριο τον εκφωνούμενο ως τη σημερινή εποχή δημόσιο λόγο, εκείνα τα Ψηφίσματα κατατάσσονται στα εντελώς λησμονηθέντα. Εκείνες οι διεκδικήσεις, της έκτοτε ακρωτηριασμένης από τον τουρκικό Αττίλα και κατά το ήμισυ των εδαφών της σκλαβωμένης από τα τουρκικά στρατεύματα Κυπριακής Δημοκρατίας, κατέληξαν στα... αζήτητα!
ΕΑΝ λόγου χάριν σήμερα, το 2023, κάποιος πολιτικός τολμήσει να απαιτήσει το «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους», σίγουρο είναι ότι θα χαρακτηρισθεί κατ’ επιείκειαν ως ροματικός αιθεροβάμων. Και θα εκληφθεί ως πάσχων από το σύνδρομο «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι», όποιος θυμηθεί να διεκδικήσει το «Λευτεριά - Επιστροφή». Με αυτά ασχολούνται πλέον μόνο κάποιοι ελάχιστοι «παλαιολογούντες» συγγραφείς ιστορικών διατριβών και βιβλίων για την ιστορία του Κυπριακού...
ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ όμως σημασία έχει η μελέτη, η γνώση και η συνειδητοποίηση, του τρόπου, των μεθόδων και των διαδικασιών, πώς όλ’ αυτά κατέληξαν στα λησμονηθέντα και στα αζήτητα. Πώς διά μέσου της παρέλευσης του χρόνου και ως προϊόν ποίας ακριβώς πολιτικής, οι εκάστοτε «νέες πραγματικότητες» τα έχουν υπερκεράσει;
- Με περισσότερη ακρίβεια διατυπωμένο το ερώτημα, φιλοδοξεί να δείξει, να αναδείξει και να εμπεδώσει την πληρέστερη γνώση, γιατί και πώς η πολιτική του Ελληνισμού, Αθηνών τε και Λευκωσίας, παρήγαγαν καθ’ όλη τη διάρκεια όλων αυτών των δεκαετιών, 1974-2023, τις σημερινές «νέες πραγματικότητες».
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ δεν ενδιαφέρουν μόνο τους.. ιστορικούς ερευνητές, τους πολιτικούς επιστήμονες και τους συγγραφείς βιβλίων. Αποτελούν κρίσιμης και ζωτικής σημασίας ζήτημα για τους πολιτικούς ηγέτες, σε Ελλάδα και Κύπρο που εκλέγονται αναλαμβάνοντας την ευθύνη να κατευθύνουν και την πορεία του Κυπριακού. Και είναι τέτοιας και τόσης σημασίας οι απαντήσεις, ώστε η μελέτη τους να παρέχει τη δυνατότητα της πρόβλεψης ότι, όμοια και παραπλήσια με όσα συνέβησαν θα είναι περίπου και τα όσα θα συμβούν.
ΔΗΛΑΔΗ, ξανά διατυπωμένο το ερώτημα εν άλλοις λόγοις:
- Ο ΟΗΕ αμέσως μετά την τουρκική εισβολή του 1974, την κατάληψη των βορείων ελληνικών εδαφών της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό και τον βίαιο εκτοπισμό 200 χιλιάδων προσφύγων, ζητούσε,
(α) την αποχώρηση του τουρκικού στρατού,
(β) την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους,
(γ) την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως προϋπόθεση διαπραγματεύσεων για λύση.
- Σήμερα η Τουρκία απαιτεί από τον ΟΗΕ, ως προϋπόθεση για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων
(α) την αναγνώριση του κατοχικού της ψευδοκράτους στα κατακτηθέντα κυπριακά εδάφη ως νόμιμα ισότιμα κυρίαρχου επί του εδάφους με την Κυπριακή Δημοκρατία και
(β) την αναγνώριση ισότιμου διεθνούς στάτους - καθεστώτος στο έως τώρα Ψευδοκράτος του Αττίλα, όπως χαίρει το μέχρι τούδε μόνο νόμιμο και παγκοσμίως (πλην Τουρκίας) αναγνωσμένο κυπριακό κράτος.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ είναι ότι:
Τηρουμένων των αναλογιών, κατά πάσαν πιθανότητα, με την ίδια επίμονη μεθοδικότητα που τήρησε η Τουρκία Κατακτητής από το 1974 ως το 2023, και με την οποία κατόρθωσε ήδη να υπερκεράσει όσα ζητούσε τότε ο ΟΗΕ (νυν αζήτητα) και πέτυχε να λησμονηθούν ως «πάλι με χρόνια με καιρούς» από τις ηγεσίες του Ελληνισμού, όμοια και παραπλήσια και περισσότερα θα προσθέσει στο ταμείο των κεκτημένων της από τώρα και εις το εξής.
- Και ο κυριότερος λόγος είναι μόνο ένας: Ο Ελληνισμός, η Αθήνα και η Λευκωσία συνεχίζουν αδιόρθωτες να επιμένουν στην ίδια αναποτελεσματική πολιτική. Με τα ίδια έκτοτε αθεράπευτα μυαλά.
ΔΗΛΩΝΕΤΑΙ και επισημότατα το 2023: Επανέναρξη των διαπραγματεύσεων «απ’ εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά» το 2017. Να υπενθυμίσουμε τα αντίστοιχα, από τις αρχές της ηττημένης διαδρομής;
- Το 1983 π.χ. η «γραμμή» ήταν «να συνεχίζουμε από εκεί που μείναμε με τις συμφωνίες Μακαρίου - Ντενκτάς 1977 και Κυπριανού - Ντενκτάς 1979». Παρήχθη ως προϊόν οι «Δείκτες Γκουεγιάρ» 1985.
- Επόμενο προϊόν το 1992 «Δέσμη Ιδεών Γκάλι».
- Κολλημένοι στις ίδιες ράγες, με τα ίδια πάντα μυαλά οι εν Λευκωσία και εν Αθήναις διαδοχικοί ηγέτες σύρθηκαν κλιμακωτά το 2002 στο νέο τότε αποτέλεσμα της πολιτικής τους: «Σχέδιο Ανάν»... Τα υπόλοιπα τα θυμούνται ίσως ευκρινέστερα και οι... νεότεροι.
ΑΡΑ λοιπόν ξανατίθεται συνοπτικώς το κρίσιμο ερώτημα:
- Με τα ίδια ελληνικά μυαλά, πάνω στις ίδιες ράγες, με όμοια και ανάλλαχτα παλαιόθεν γρανάζια, ποιό μπορεί να είναι άραγε το επόμενο φυσιολογικό προϊόν το οποίο θα αποταμιεύσει και θα τσεπώσει, ως «τζείθεμερου», η Τουρκία Κατακτητής;
Λάζ.Α.Μαύρος