Φτγρ της τουρκικής απειλής από την ΕΡΤ 16.11.2022. Δεν παύει μεν να καραδοκεί ο Ερντογάν. Δεν ρισκάρει όμως να στείλει «ξαφνικά ένα βράδυ» τους ασκερλήδες του, αφού γνωρίζει ότι η αποφασιστική Αποτρεπτική Ισχύς των Ελλήνων είναι ικανή να μην τους επιτρέψει να... ξημερωθούν όπου το επιχειρήσουν.
ΟΥΤΕ σε καφετζούδες και χαρτορίχτρες, ούτε και σε μαντεία των Δελφών χρειάζεται να πάει κάποιος για να μάθει ποιά είναι η πολιτική της Τουρκίας για τα τρέχοντα και τα επερχόμενα. Οι στρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας και οι μανούβρες τακτικής που εκάστοτε επιλέγει στις μεθοδεύσεις της δεν αποτελούν γρίφο. Τις υπενθυμίζει άλλωστε η ίδια. Θέλει να φάει και το Αιγαίο. Το μεθοδεύει επίμονα, το κλιμακώνει όποτε σκαρφιστεί τις προφάσεις. Δεν το αποσιωπά καν. Ούτ’ ακόμη και όταν θεατρινίζει «Διακηρύξεις Φιλίας και Καλής Γειτονίας» με την Αθήνα, προκειμένου ν’ αρμέξει εισπράξεις κι από την Ουάσινγκτων. Επικερδώς επιδιδόμενη στην πολιτική του Εκκρεμούς μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας. Αξιοποιώντας ως πολύφερνη νύμφη τα γεωπολιτικά της προσόντα. Και καραδοκεί εναντίον του Ελληνισμού. Προπαρασκευαζόμενη αδιάκοπα, για όταν της δοθεί «ξαφνικά ένα βράδυ» η κατάλληλη ευκαιρία. Τόσο απλό στην πολυπλοκότητα των ελιγμών της.
ΘΕΛΕΙ η Άγκυρα, το διαλαλεί κι ανυποχώρητα απαιτεί, την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών στο ανατολικό μας Αιγαίο. Δεν σέβεται, δεν αναγνωρίζει, αλλ’ αμφισβητεί και «γκριζάρει», με κάθε είδους σοφιστείες, την ελληνική κυριαρχία σε δεκάδες νησιά, νησίδες και βραχονησίδες τής επικράτειας τού ελλα-δικού μας κράτους. Για να «διορθώσει τις ασάφειες», λέει, τών Συνθηκών τής Λωζάνης 1923 και των Παρισίων 1947. Ενώ συνάμα επιδεικνύει την αλματώδη ανάπτυξη των πολεμικών της βιομηχανιών, τους εξοπλισμούς των αποβατικών της δυνάμεων και τους πυραύλους της που έχουν πλέον βεληνεκές μέχρι και την... Αθήνα καθώς κοκορεύτηκε κιόλας ο ίδιος ο Ερντογάν. Καραδοκεί άμποτε κάποια εσωτερική αποσταθεροποίηση τής Ελλάδος θα της προσφέρει ξανά το λαχείο ενός νέου αυτοκαταστροφικού Εθνικού Διχασμού των Ελλήνων...
ΑΠΛΗ στην πολυπραγμοσύνη της, η τουρκική μεθόδευση. Με εξυμνούμενο, ως θριαμβευτικό υπόδειγμα, το επίτευγμα της στην Κύπρο. Στα χνάρια που χάραξε η πολιτική την οποία υλοποίησαν εναντίον της Κύπρου, με αξιοζήλευτη σταθερότητα, όλες ανεξαιρέτως οι διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις. Εκλελεγμένες ή πραξικοπηματικές, κεμαλικές δεξιές κι αριστερές, κεμαλο-ισλαμικές ή αμιγώς ισλαμικές. Από Αντνάν Μεντερές 1950-1960 μέχρι και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν 2002-2024. Εφαρμόζοντας, χωρίς παρεκκλίσεις, την στρατηγική Νιχάτ Ερίμ και Γραφείου Ειδικού Πολέμου, από τη δεκαετία του ‘50. Με επιστέγασμα την εισβολή του Αττίλα το 1974, συνεχιζομένη έως σήμερα.
- Αποτελεί, για την Άγκυρα, το Υπόδειγμα για την πολιτική της. Είναι ο τυφλοσούρτης και η μόλα: Το έτοιμο σχέδιο προς αντιγραφή. Το «μάνιουαλ» εγχειρίδιο για την επιτυχία. Με υπομονή, με επιμονή, με πειθαρχία κι αδιάκοπη προπαρασκευή.
- Από το 1955, με την βρετανική υποκίνηση, σχεδίασαν οι Τούρκοι και από το 1957 προετοίμαζαν κι ενόπλως τις δυνάμεις τους. Μεθόδευσαν τις κλιμακώσεις και τους χειρισμούς τους. Εισέπραξαν το 1959 πολύτιμο βατήρα τις Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Το 1963 εκτόξευσαν την προσχεδιασμένη ένοπλη Τουρκανταρσία. Τους προέκυψε προσώρας απόρθητο φρούριο η Κύπρος, με την ελλα-δική μας Μεραρχία και τη συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς. Τους ήρθε όμως λαχείο το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 κι η επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα. Στον έβδομο της μήνα, με την προβοκάτσια της Κοφίνου Νοέμβριο του 1967, απαίτησαν την ...αποστρατικοποίηση της Κύπρου. Και πέτυχαν από την Χούντα την αμαχητί απόσυρση της Μεραρχίας. Αναμένοντας, επιμόνως προετοιμαζόμενοι, για το επόμενο και σπουδαιότερο δώρο που τους προσέφερε η κακουργηματικώς ανθελληνική Χούντα: Το αδελφοκτόνο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο. Και προδομένες, αφύλακτες, τις κυπριακές Θερμοπύλες στο Πέντεμιλι της Κερύνειας 20η Ιουλίου 1974. Όπως ο Εθνικός Διχασμός κι η ανατροπή του Ελευθερίου Βενιζέλου στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 από τους βασιλικούς, της επέτρεψαν να διαπράξει το 1922 τη Μικρασιατική Καταστροφή του Ελληνισμού.
ΣΥΝΤΑΓΗ όμοια και παραπλήσια εφήρμοσε η Τουρκία για τις απανωτές εισβολές της από το 2016 στην εμφυλίως σπαρασσόμενη Συρία. Αδημονώντας πότε άραγε θα της προσφερθούν «ξαφνικά ένα βράδυ» οι κατάλληλες περιστάσεις και γι’ άλλα γειτονικά άλλων τα εδάφη. Περιλαμβανομένης έως και της παλινόρθωσης του Οθωμανισμού της μέχρι και στην... Ιερουσαλήμ. Για την οποία ο Ερντογάν οδύρεται απαρηγόρητος γιατί την έχασαν οι Νεότουρκοι με το θανάσιμο σφάλμα τους κατά τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο και δεν την ξανακέρδισαν έκτοτε οι Κεμαλιστές, ούτε (... ακόμη) κι οι Ισλαμιστές του.
ΟΛ’ ΑΥΤΑ που δειγματοληπτικώς παρατέθηκαν είναι σ’ όλους ολοφάνερα. Ηλίου φαεινότερα. Τι εστί τουρκική πολιτική, κατέστη παλαιόθεν και διαρκώς πασίγνωστη. Και διαχρονικώς επαληθευόμενη. Συνεπώς, το πιο κρίσιμο ερώτημα τίθεται ως εξής:
- ΓΙΑΤΙ Αθήνα και Λευκωσία επιμένουν να φοράνε παρωπίδες;
- ΓΙΑΤΙ ασκούν πολιτική αποδεδειγμένης καπάλιν ματαιοπονίας;
- ΓΙΑΤΙ πορεύονται εθελουσίως εγκλωβισμένοι σε ψευδαισθήσεις;
- ΓΙΑΤΙ παρασύρονται σε καταβόθρες Κατευνασμού της Τουρκίας; Διαγκωνιζόμενοι, μάλιστα, ποιός θα επινοήσει το πιο δελεαστικό λουκούμι για να το μπουκώσει στ’ ανοικτό στόμα της αχόρταγης τουρκικής βουλιμίας; Είτε για ευρωενωσιακά αντίδωρα, είτε για κυπριακά υποθαλάσσια κοιτάσματα, είτε για αιγαιακές συνεκμεταλλεύσεις, είτε για πιστοποιητικά καλής γειτονίας, είτε για ισο-καθεστωτική διζωνική νομιμοποίηση του Αττίλα;
ΣΥΝΑΠΟΤΕΛΟΥΝ εν τέλει, το ζωτικότερης σημασίας για τους Έλληνες ερώτημα: Αφού όλοι γνωρίζουμε τι επιδιώκει και τι σχεδιάζει και πώς τα μεθοδεύει εναντίον μας η Τουρκία, ποιά αποτελεσματική πολιτική Αντίστασης, Αποτροπής και Ανατροπής της τουρκικής στρατηγικής έχουν στρατηγήσει από κοινού οι κυβερνήσεις μας σε Αθήνα και Λευκωσία;
- Γνωρίζουν επαρκώς στο Μέγαρο Μαξίμου τής Ηρώδου τού Αττικού και στον Λόφο των Εχιδνών στους Αγίους Ομολογητές ότι, ο λαός σε Ελλάδα και Κύπρο δεν έπαψε να είναι στην πλειονότητά του Αντιστασιακός. Απορρίπτει σχέδια τουρκικής «λύσης» στην Κύπρο και τουρκικές συνεκμεταλλεύσεις στο Αιγαίο. Η επετειακή υπενθύμιση του 76% ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 για τη «λύση Ανάν», αρκεί και περισσεύει.
- Γνωρίζουν, εξ ιδίας εμπειρίας, ότι η αποφασιστική δράση ΙΣΧΥΟΣ στον Έβρο απέκρουσε την υβριδική εκπόρθηση της Ελλάδος που επιχείρησε με τους μαζικώς πεμπάμενους μετανάστες η Τουρκία.
- Γνωρίζουν επιπλέον, ότι η εθνική συνοχή του Ελληνισμού, απαλλαγμένη από αλήστου μνήμης εμφύλια πάθη, προστιθέμενη πρωτίστως στην Αποτρεπτική Ισχύ των ελλα-δικών μας ενόπλων δυνάμεων, με καθοριστικότερο πολλαπλασιαστή την διακηρυγμένη - για να την ξέρει καλά η Άγκυρα - την πολιτική ΒΟΥΛΗΣΗ ακαριαίας πολεμικής ανταπόδοσης - καθ’ υπαγόρευσιν του προγονικού μαραθωνείου «Ελλήνων Προμαχούντες Αθηναίοι» - πειστικά αποτρέπει την Τουρκία από του να ρισκάρει καν κάποιο νέο Αττίλα της έστω και στο Καστελόριζο.
ΑΡΑ λοιπόν, δεν προσφέρεται άλλη επιλογή. Παρά μόνο η ενδυνάμωση όλων ανεξαιρέτως των Συντελεστών Εθνικής Ισχύος Ελλάδος και Κύπρου. Αταλάντευτη επιμονή. Ακούραστη υπομονή. Αδιάκοπη προπαρασκευή. Και αποφασιστική ετοιμότητα επιδέξιας και έγκαιρης αξιοποίησης των όποιων περιστάσεων οι οποίες ραγδαίως και επικινδύνως εξελίσσονται στην γεωγραφική μας περιοχή.
Λάζ.Α.Μαύρος