ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η τρύπα από σφαίρα της 15ης Ιουλίου 1974 στο στήθος του αγάλματος της Ελευθερίας
Το άγαλμα της Ελευθερίας μας
Εκεί
στην κορυφή της οδού Κοραή
επί του προμαχώνος των τειχών
εκεί στο τεντωμένο νήμα του ορίζοντα
ήταν για μέρες σκεπασμένη
με ύφασμα λευκό
και μας περίμενε υπομονετικά
σαν ταπεινή κυριολεξία.
Κάθε πρωί
άκουγε τα πουλιά να μελωδούν
ύστερα τ’ αυτοκίνητα και τους περαστικούς
κατά τις δέκα
μύριζε τα ζεστά κουλούρια
και τα σάντουιτς του Ολυμπιακού
το μεσημέρι την ξυπνούσαν ταραγμένα
απ’ τη ζέστη τα τζιτζίκια.
Τα δειλινά, ωστόσο,
που εγλύκαινε ο καιρός
έψελνε από στήθους τον εσπερινό
μαζί με τον παπά του Άη Γιάννη.
Και τότες επέστρεφαν όλα τα πουλιά
πετώντας σε ασύλληπτους σχηματισμούς
μέχρι που ν’ απομείνει μόνο
ένα ισχνό φως
για να κουρνιάσουν στο σκοτάδι
κουρασμένα.
Τις νύχτες πάλι
κρυφοκοιτούσε τ’ αστέρια
που πέφταν σαν ήλιοι στον γκρεμό
και τα κρυφορωτούσε σαν Τριανταφυλλένη
ένα-ένα:
-Ευαγόρα για πες
ήτανε μαλακό το σκοινί όσο ήθελες;
κι ύστερα
έκλαιγε μες στον ύπνο της γλυκά
και μ’ ένα τράνταγμα φριχτό
άνοιγε τα φτερά της στον αέρα.
Εκεί, λοιπόν,
στην κορυφή της οδού Κοραή
επί του προμαχώνος των τειχών
εκεί στο τεντωμένο νήμα του ορίζοντα
ήταν για μέρες σκεπασμένη
με ύφασμα λευκό
μέχρι την 15ην Ιουλίου
στις 8 το πρωί ακριβώς
του έτους 1974
που έφαγε μια σφαίρα ελληνική
12.7 χιλιοστών
κατάστηθα.
ΜΕΤΑ από συζήτηση με Λ.Μαύρο στις 19/05/2019. Το ποίημα γράφτηκε 3/01/2020
Από την ποιητική συλλογή ΡΙΜΑΧΟ
του Παναγιώτη Νικολαΐδη,
εκδόσεις ΣΠΙΛΗ Απρίλιος 2022