ΤΡΕΙΣ «συγκατοικούσαμε» αρθρογραφούντες σε αυτή την προτελευταία σελίδα της κυριακάτικης ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ. Πάνω αριστερά ο Σάββας Ιακωβίδης, πάνω δεξιά ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης και από κάτω φαρδύς πλατύς ο γράφων με τον αριθμό λέξεων που όρισαν οι σχεδιαστές της εφημερίδας και μετράει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέρα «συγκατοίκησης» το φύλλο της Κυριακής 1ης Ιανουαρίου του νέου έτους 2023. Πάνω αριστερά το άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη με τον τίτλο «Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος απέναντι σε πολιτικούς και στην τουρκο-διζωνική». Πάνω δεξιά το άρθρο του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη με τον τίτλο «Η ελληνική Πολιτεία στον διαμορφούμενο νέο κόσμο» και από κάτω το άρθρο του γράφοντος «2023: Του Ελληνισμού το σημαντικότερο».
ΑΥΤΗ, η των τριών αρθρογραφική «συγκατοίκηση» αίφνης τερματίστηκε. Αδυσώπητα, οριστικά και τελεσίδικα:
Ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης αίφνης απεδήμησεν εις Κύριον.
Χωρίς να προλάβει να γράψει το άρθρο του για την έκδοση της 8ης Ιανουαρίου.
Υπήρξε προσωπικά για τον γράφοντα επί μισό αιώνα, ένα σπουδαίο, σπουδαιότατο μεγαλύτερο αδέρφιν: Καθοδηγητής. Όπως καθοδηγητής, εθνικός γαλουχητής και υπόδειγμα, υπήρξε για μας και ο πατέρας του. Ο αείμνηστος Γυμνασιάρχης Κωνσταντίνος Γιαλλουρίδης.
ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ, τη μέρα που χάσαμε τον γιό του, τον Χριστόδουλο, αν ζούσε ο πατέρας του, με την γλώσσα του προπάτορα των ποιητών Ομήρου της Ιλιάδος και της Οδύσσειας:
Μόρσιμον Ήμαρ = Μοιραία ημέρα. Η υπό της Ειμαρμένης προσδιορισμένη ημέρα του θανάτου. Και για όλους εμάς:
Νηλεές Ήμαρ = Σκληρή, άσπλαχνη μέρα. Κυριακή 8η Ιανουαρίου 2023 που χάσαμε τον Λάκη μας τον Γιαλλουρίδη.
ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΑΣΑΜΕ μόνο εμείς ως προσωπικοί φίλοι, συγγενείς, οικείοι, συνεργάτες, συναγωνιστές, συναρθρογράφοι.
Τον έχασε η Κύπρος. Τον έχασε η Ελλάδα. Η ελληνική Διασπορά. Ο σύνολος Ελληνισμός.
Διότι αυτόν, τον Ελληνισμό, υπηρέτησε με τις άοκνες προσπάθειές του, σε ολόκληρη την επίγεια διαδρομή του ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης.
Ως πολιτιστική υπερδύναμη στην οικουμένη, έστω κι αν δεν το συνειδητοποιούμε εισέτι οι νεοέλληνες.
Επιφορτισμένοι με πρώτιστο καθήκον την ενδυνάμωση Ελλάδος και Κύπρου. Ώστε πλέον «να μην εκπέμπουμε μηνύματα φόβου και αδυναμίας» ιδίως έναντι της τουρκικής επιβουλής.
ΘΛΙΒΕΡΟ, τεθλιμμένο καθήκον ν’ αποχαιρετίσουμε κι εμείς, στην Νεκρώσιμον Ακολουθία, προ του «δεύτε τελευταίον ασπασμό», τον αναπαυθέντα μεγαλύτερο μας αδελφό Λάκη Γιαλλουρίδη.
Μαθητής του Γυμνασίου ήμουνα όταν είχα την ευλογημένη τύχη να τον γνωρίσω φοιτητή και εκλελεγμένο πρόεδρο φοιτητών.
ΤΟΤΕ που η ανθελληνική χούντα των Αθηνών τού απαγόρευσε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να συνεχίσει τις σπουδές του στο εκεί, Αθήνησι Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον.
ΔΙΟΤΙ ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων Κυπρίων (Ο.Ε.Φ.Ε.Κ.) ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης, ηγήθηκε της πρώτης πανελληνίως κυπριακής φοιτητικής αντιχουντικής δράσης. Απαιτώντας την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη γενέτειρά της. Ένα και πλέον έτος πριν από την ηρωική Εξέγερση των Φοιτητών στο Πολυτεχνείο.
Στο φτωχικό της οικογένειας του, στην οδό Μιαούλη της Μόρφου, απέκτησα ακόμη έναν εθνικο-πνευματικό πατέρα. Τον δικό του πατέρα τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Γιαλλουρίδη.
Ελληνολάτρη Γυμνασιάρχη. Ο οποίος, στα φοιτητικά του χρόνια, εθελοντής μαζί με άλλους Κυπρίους φοιτητές των Αθηνών, πολεμιστής στο 39 Σύνταγμα Ευζώνων το 1940-41, πολέμησε γενναία με Μάνλιχερ τυφέκιο τους Ιταλούς φασίστες εισβολείς του Μουσολίνι, στις νικηφόρες επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στη Βόρειο Ήπειρο.
ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΙΟ για τον Ελληνισμό στην Κύπρο Ιούλιο του 1974 και την ατίμωση στις προδομένες από την Χούντα κυπριακές Θερμοπύλες, ξαναβρεθήκαμε. Συμπολεμιστές τότε με τον Λάκη Γιαλλουρίδη στη μάχη της Λεύκας. Σ’ ένα διάλειμμα των πολεμικών επιχειρήσεων, ένα βράδυ στο σπίτι της οδού Μιαούλη της Μόρφου. Όπου μεταβήκαμε μ’ ένα τεθωρακισμένο Μάρμορ Χάρινγκτον του σνθυπίλαρχου της 21ΕΑΝ Παναγιώτη Χόπλαρου, για μπάνιο κι ένα δείπνο απ’ τα χέρια της γκυκύτατης μάνας του, της αείμνηστης κυρίας Κούλλας. Εκείνο το δέσιμο κράτησε μισό ήδη αιώνα.
ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ σήμερα εις Χώρα Ζώντων, εν Σκηναίς Δικαίων, ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης. Ποθεινής Πατρίδος και πάλιν Πολίτης Παραδείσου υπό του Υψίστου ποιούμενος.
Και συμπίπτει, παραμονή 73ης εθνικής επετείου
του Ενωτικού Δημοψηφίσματος της 15ης Ιανουαρίου 1950.
Αυτοπροσώπως και ιδιοχείρως και ενυπογράφως
το 96% των Ελληνίδων και Ελλήνων της Κύπρου,
υπό τους ιερούς θόλους των ενοριακών ιερών ναών,
υπέγραψαν το «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα».
ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ άσβεστη εκείνην, την διά μέσου των αιώνων ελληνική αγωνιστική δάδα που παρέλαβε από τον πατέρα του Κωνσταντίνο, σε όλη τη δημόσια διαδρομή του, ο Λάκης Γιαλλουρίδης, δεν είχε άλλο πρώτιστο στόχο και καθήκον πάρεξ την απελευθέρωση της σκλαβωμένης το 1974 από τον τουρκικό Αττίλα Κύπρου. Και την ενδυνάμωση του Ελληνισμού σε αμφότερα τα κράτη του και στη Διασπορά.
ΒΙΩΣΕ, μελέτησε και ήξερε ότι:
Διαχρονικά οι ήττες του κυπριακού αγώνα οφείλονταν, κατά κύριο λόγο, στις διαχρονικές ανεπάρκειες του ελλα-δικού μας κράτους των Αθηνών.
Εκεί στην Αθήνα, καταξιωμένος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, και από εκεί, επέλεξε να δίνει τις μάχες του.
Με την διακεκριμένη πανεπιστημιακή επιστημοσύνη του, με τις πληθωρικές του δράσεις και τις σχέσεις του στον ακαδημαϊκό, στον δημοσιογραφικό, στον πολιτικό, στον στρατιωτικό, στον πολιτισμικό και στον ομογενειακό χώρο.
Προπάντων για έναν ισχυρότερο πάντοτε και, ιδίως, πολύ σοφότερο Ελληνισμό.
«Κράτιστος γνώμων και άριστος εικαστής», όπως έγραψε ο Θουκυδίδης στο εγκώμιό του για τον Θεμιστοκλή της περίλαμπρης νίκης στους περσικούς πολέμους του 480 προ Χριστού.
Αυτό ακριβώς επέμενε να μεταλαμπαδεύει στους φοιτητές του, στους αναγνώστες των άρθρων και των βιβλίων του, στους ακροατές των διαλέξεων και των ραδιοτηλεοπτικών παρεμβάσεων του, ο Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης.
Πρωτοβρεθήκαμε το 1972. Και συνεχίσαμε μέχρι πριν δυό βδομάδες.
Δημοσιογραφικά συγκάτοικοι μέχρι και την 1η Ιανουαρίου 2023, στην πρωτελευταία σελίδα της εφημερίδας ΣΗΜΕΡΙΝΗ. Μόνιμοι κυριακάτικοι τρεις αρθρογράφοι μαζί και ο Σάββας ο Ιακωβίδης, στην ίδια σελίδα. Το τελευταίο άρθρο του αναπαυθέντος Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη, πρωτοχρονιά, είχε τον εναγώνιο τίτλο «Η ελληνική πολιτεία στον διαμορφούμενο νέο κόσμο». Το έγραψε μόλις μια βδομάδα προ του τέλους της επίγειας διαδρομής του.
Αδελφέ Λάκη.
Τώρα που μεταβαίνεις στον αείμνηστο πατέρα σου, να πεις σε παρακαλώ στον υποδεκανέα του 39 Συντάγματος Ευζώνων Κωνσταντίνο Γιαλλουρίδη ότι ποτέ δεν ξεχνάμε στις εθνικές μας επετείους να μεταδίδουμε από το Ράδιο Πρώτο την δική του παραγγελιά: Το αγαπημένο του εμβατήριο «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».
Θα σας θυμόμαστε και θα σας ευγνωμονούμε όσο ζούμε.
Ελληνική αιωνίως η μνήμη σου αδελφέ.
Λάζ.Α.Μαύρος 14.1.2023