«Πράσινη Γραμμή» ήταν, ιδιοχείρως βρετανιστί, η επί του χάρτου και ολεθρίως επί του εδάφους, βαμένη με αίμα, η γραμμή διχοτόμησης της Λευκωσίας που πέτυχε η ένοπλη Τουρκανταρσία του 1963 - 1964 την οποία μεθόδευσε και υλοποίησε, ως πρώτο αιματηρό πραξικόπημα, για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία.
Με όργανό της το Γραφείο Ειδικού Πολέμου το οποίο οργάνωσε, εκπαίδευε, εξόπλιζε και διοικούσε την ένοπλη τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ, ως του στρατιωτικού βραχίονα της Άγκυρας από το 1958 στο αγγλοκρατούμενο τότε και από το 1955 επαναστατημένο για απελευθέρωση από τον βρετανικό ζυγό και Ένωση με την Ελλάδα ελληνικό νησί.
Ολεθριότερα: Μετά από δέκα χρόνια, η φρικτή προδοσία του χουντικού πραξικοπήματος 15.7.1974 και η από την 20η Ιουλίου 1974 τουρκική στρατιωτική εισβολή στο νησί, επεξέτεινε την διχοτομική γραμμή σε ολόκληρη την Κύπρο:
Η «Πράσινη Γραμμή» της Λευκωσίας έγινε έκτοτε Γραμμή Αττίλα της τουρκικής κατοχής επί των σκλαβωμένων από τον τουρκικό στρατό βόρειων ελληνικών εδαφών της Κύπρου.
Γραμμή Κατάπαυσης Πυρός (ΓΚΠ) ονομάστηκε από 17η Αυγούστου 1974, με εκατέρωθεν τα φυλάκια των Τούρκων Κατακτητών αφ’ ενός, τα φυλάκια της Προκεχωρημένης Γραμμής Άμυνας (ΠΓΑ) της Εθνικής Φρουράς αφ’ ετέρου και στο ενδιάμεσο τη λεγόμενη Νεκρή Ζώνη (Buffer Zone) επιτηρούμενη από την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ, την UNFICYP.
Οι εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ της Λευκωσίας κυκλοφόρησαν πρόσφατα ένα μικρό 100σελιδο λεύκωμα με τον τίτλο «Πράσινη Γραμμή – Green Line» με ενδεικτικές και εντόνως δηκτικές γελοιογραφίες του καθημερινού επί δεκαετίες πρωτοσέλιδου στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» γελοιογράφου κ. Πιν και επί τόπου φωτογραφίες του επίσης επί δεκαετίες φωτορεπόρτερ Ανδρέα Μανώλη.
Την παρελθούσα Πέμπτη 16.6.2022 οργανώθηκε η πρώτη παρουσίαση του λευκώματος στο βιβλιοπωλείο - καφεαναγνωστήριο ΕΡΜΑ της οδού Έκτωρος της παλιάς Λευκωσίας, εγγύτατα στην εντός της πόλεως Πράσινη Γραμμή Αττίλα.
Μίλησαν, ο οικοδεσπότης στο ΕΡΜΑ κ. Αλέκος Μιχαηλίδης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γελοιογράφων Κύπρου καθηγητής Σώτος Βοσκαρίδης και ο ίδιος ο κ. Πιν, κατά κόσμον Πέτρος Παπαπέτρου.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΩΤΟΥ ΒΟΣΚΑΡΙΔΗ:
Με πολλή χαρά συμμετέχω στην παρουσίαση του βιβλίου του Πέτρου Παπαπέτρου, του δικού μας Πιν, ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ. Το νέο έργο του Πέτρου είναι βασισμένο σε Αγγλικό σενάριο και, όπως λέει ο ίδιος στον Πρόλογο, οι γελοιογραφίες του βιβλίου περιέχουν το παράπονο και τον θυμό του για τις πράσινες γραμμές που έχουν σημαδέψει τη ζωή του και τις ζωές όλων μας.
Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση με θέμα τη Γελοιογραφία, στην οποία δεν είναι παρών ο Δάσκαλος και πνευματικός πατέρας μας Γιώργος Μαυρογένης. Όμως, λίγο πριν φύγει, μας δήλωσε συγκινημένος ότι, σε κάθε εκδήλωση μας, θα είναι παρών και θα χαίρεται. Να είσαι σίγουρος αγαπημένε μας Πέτρο ότι ο Δάσκαλος απόψε σε καμαρώνει, από ψηλά.
Στις πολύ τραγικές ώρες που περνούμε, ως κράτος, όπου συνεχίζουν να κυριαρχούν και να αποφασίζουν για το μέλλον μας στα φανερά ή στα κρυφά οι διάφοροι ένοχοι και συνένοχοι τερμήτες, τραπεζίτες, πολιτικοί, κομματικοί, κλέφτες, ψεύτες, οικονομολόγοι, λαμόγοι, εκλογολόγοι, αντιγραφολόγοι, συμφεροντολόγοι, καταστροφολόγοι, δημοσιοσχετίστες, ασχετίστες, παράλογοι, άλογοι, αχάπαροι κ.λπ., η έκδοση ενός ακόμα βιβλίου γελοιογραφίας δίνει μια επί πλέον μικρή έστω αχτίδα ελπίδας, ότι τουλάχιστον θα τιμωρηθούν οι διάφοροι ένοχοι με την ποινή, «της γελοιοποίησης» για να χαμογελάσουμε, έστω πικρά.
Στον αγαπητό φίλο και συνάδελφο Πέτρο Παπαπέτρου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για τη βιβλιογραφική του σοδειά, και παράλληλα για το πολύχρονο, σημαντικό και ξεχωριστό του έργο. Η αγάπη του Πιν για τη γελοιογραφία, την οποία υπηρετεί καθημερινά πιστά, ξεχωριστά και με επαγγελματισμό για πολλές δεκαετίες, όπως και η αγάπη του για την πατρίδα και τους ανθρώπους της καθώς και το ξεχωριστό του ταλέντο, έφεραν ακόμα ένα ωραίο και συγκινητικό αποτέλεσμα (την ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ) που έχουμε σήμερα μπροστά μας.
Όλοι οι συνάδελφοι στον Σύνδεσμο Γελοιογράφων Κύπρου ''ΓΕΛ.Α.'', είμαστε περήφανοι που ο Πιν είναι ιδρυτικό και δραστήριο μέλος μας, συνάδελφος, συνεργάτης και ακριβός μας φίλος.
Εκτός από την καθημερινή του ενασχόληση με την γελοιογραφία ο Πιν έχει επίσης το δικό του Εργαστήρι Γελοιογραφίας και σκίτσου, στο οποίο μεταλαμπαδεύει την τέχνη της γελοιογραφίας σε παιδιά από 7 μέχρι ... 97 χρονών, κάποια από τα οποία δημοσιεύουν σε καθημερινές και εβδομαδιαίες εφημερίδες πολύ σπουδαία έργα τους.
Όταν γεννιέται ένα καλό βιβλίο οι ελπίδες της κοινωνίας για κάτι καλύτερο αυξάνονται. Όταν όμως γεννιέται ένα καλό βιβλίο με γελοιογραφίες, αυτές οι ελπίδες αυξάνονται και πληθύνονται.
Ο Πιν και με αυτό το βιβλίο του, που περιλαμβάνει έργα της καθημερινής εργασίας του στον ''Φιλελεύθερο'' δίνει χαμόγελο, γέλιο (κυρίως πικρό γέλιο) χαρά αλλά και μηνύματα ελπίδας σε πολλούς ανθρώπους ότι μπορούν να περιμένουν καλύτερες μέρες.
Ο Πιν παίρνει τα ερεθίσματα του ζώντας στην Κύπρο, μια χώρα κατεχόμενη (*), με την κατοχική δύναμη να έχει ως στόχο (από το 1956) την πλήρη κατάληψη και τουρκοποίηση της και φυσικά την αρπαγή του τεράστιου πλούτου της.
Γι αυτό όσοι μας μας λένε ότι στόχος της Τουρκίας είναι η Διχοτόμηση, μας κοροϊδεύουν μέρα μεσημέρι και νύχτα μεσάνυχτα.
Σώτος
Ο Πιν, που είναι στρατευμένος και όχι επιστρατευμένος καλλιτέχνης, δρα στην Κύπρο όπου βασιλεύει η μεγάλη διαπλοκή και η βαθιά διαφθορά σε όλους σχεδόν τους χώρους (πλην του Νηπιαγωγείου) καθώς και η ανικανότητα πολλών (αλλά ευτυχώς όχι όλων). Ο Πιν, όπως και τόσοι άλλοι καλοί συνάδελφοι, εστιάζει το μυαλό του σε τέτοια κυρίως θέματα, εν αντιθέσει με κάποιους που κάνουν αλλού ...Focus (450 000 ο ένας 400 000 ο άλλος κ.λπ.), ασχολούνται ομαδικά με το Παφοχετευτικό, με τη Βρωμολαξιά, με τα ασημένια διαβατήρια, με τα σικε-στοιχήματα παντού, ακόμα και κάτω από κάθε πέτρα, κ.ά.
Ο Πιν, γελοιογραφεί στην Κύπρο της ατιμωρησίας όπου το μόνο πράγμα που είναι αληθινό είναι to ... ψευτο-ττάβανο και όπου όλα είναι ανοργάνωτα εκτός από το ...οργανωμένον έγκλημα.
Ο Πέτρος δημιουργεί στην Κύπρο όπου οι διάφοροι βολεμένοι και ελέγχοντες τα κύρια γρανάζια του Συστήματος, προτιμούν/ επιδιώκουν ο πολίτης να είναι διπλωματούχος και πτυχιούχος (αλλά όχι μορφωμένος), φανατικός οπαδός του Κόμματος, ελλειπώς ενημερωμένος, τρομοκρατημένος μπροστά στις επιλεγμένες φοϊτσιάρικες ειδήσεις, μόνιμος ψηφοφόρος, φανατικός οπαδός της ποδοσφαιρικής ομαδάρας, καθόλου ενημερωμένος, καταναλωτής από μικρή ηλικία, μέλος του facebook, φανατικός της θύρας τάδε, πιστός τηλεθεατής της τάδε σαπουνόπερας και του τάδε σιαμπουσήριαλ, με ψεύτικους ήρωες κ.λπ.
Ο Πιν ζει σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, αλλά που τελευταία αλλάζει δραματικά και ανατρεπτικά με μεγάλες ταχύτητες.
Για παράδειγμα:
Όλη η παγκόσμια συσσωρευμένη γνώση από το 4000 π.Χ. Μέχρι το 1900 μ.Χ. (δηλαδή για σχεδόν 6.000 χρόνια), διπλασιάστηκε, με τη βοήθεια της Τεχνολογίας, από το 1900 μέχρι το 1950 (δηλαδή σε μόνο 50 χρόνια). Διπλασιάστηκε ξανά τα επόμενα 20 χρόνια, ξανά τα επόμενα 10 χρόνια και από το 1980 διπλασιαζόταν κάθε σχεδόν 1 χρόνο. Από το 2000 μέχρι σήμερα η αύξηση της παγκόσμιας συσσωρευμένης γνώσης είναι ασύλληπτη. Οι υπερσύχρονοι υπολογιστές δεν είναι ποτέ σε θέση να αποθηκε΄υσουν την εκάστοτε παραγώμενη Γνώση.
Και όμως, κάποιοι προσπαθούν να μας τρελλάνουν:
Π.χ. Κάποιοι πιστεύουν στο αλάθητο του Πάπα, του Παπά, του Μητροπολίτη, του Αρχιεπισκόπου, του Στρατηγού, του Παπανδρέου, του Παπαϊωάννου, του Παπαδόπουλλου και ούτω καθ' εξής.
Πόσα πράγματα ήξερε ή ξέρει ο τάδε μικρός ή μεγάλος ηγέτης από Γεωπολιτική, από μεθόδους διαπραγμάτευσης, από τη σημασία της γλώσσας του σώματος, από Ιστορία, από στρατηγική και τόσα άλλα; Και αν δεν ήξερε, ποιοι ήταν οι σύμβουλοι του και πόσα ήξεραν αυτοί;
Κάποιοι χρησιμοποιούν (τεχνηέντως και υπούλως) τη Λογική του Συνηγόρου (της κακοήθειας) αντί τη Λογική του Ερευνητή (της Αλήθειας).
Κάποιοι μας αλλάζουν τη Γλώσσα (με το Γλωσσάρι), Σύνορα (Οδοφράγματα)
Χρήστης (Σφετεριστής).
Το τάδε Πολιτικό Γραφείο αποφάσισε ότι ο κ. Τάδε θα κατέβει αύριο ανεξάρτητος υποψήφιος.
Copy - paste παλαιότερη ομιλία του πρώην προϊσταμένου του.
Copy – paste τις ανακοινώσεις του Κόμματος
από το οποίο εξαρτάται η ... ανεξάρτητη υποψηφιότητα του.
Copy – paste των υποσχέσεων που έγιναν, από την Αργάκα μέχρι το Παραλίμνι, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ξανά, τη στιγμή που είναι πλέον στην Κυβέρνηση
Γι αυτό χρειάζεται ο κάθε κατεργάρης να κάτσει στον πάγκο του.
Γι αυτό χρειάζεται κάποιοι ελεύθεροι στο πνεύμα πολίτες πρέπει να βγαίνουν μπροστά, όπως δημοσιογράφοι, σατιρικοί και άλλοι καλλιτέχνες, δασκάλοι, επιστήμονες, αγρότες, εργάτες κ.ά. και να λεν με θάρρος την άποψη τους.
Στην Κύπρο πάρα πολλοί άνθρωποι πίνουν νερό στο όνομά του Πιν.
Σε κάποιες περιπτώσεις κάποιοι άλλοι ενοχλούνται με τις γελοιογραφίες του και προχωρούν σε σχόλια ή γραπτά παράπονα στα ΜΜΔ, στο διαδίκτυο και αλλού.
Σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για το θάρρος τους να εκφράζουν ελεύθερα και κόσμια τις απόψεις τους για οποιοδήποτε θέμα επιθυμούν.
Τα ίδια συγχαρητήρια αξίζουν φυσικά και στον Πιν για το θάρρος του να εκφράζει ελεύθερα και ενυπόγραφα τις απόψεις του για οποιοδήποτε θέμα επιθυμεί.
Πέτρο, συγχαρητήρια, να είσαι πάντα καλά για να συνεχίσεις το έργο σου και τον αγώνα σου για μια καλύτερη κοινωνία και για μια Κύπρο ελεύθερη από πράσινες γραμμές, ελεύθερη από πράσινα άλογα και πράσινο- κόκκινο - μπλε παράλογα.
ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ:
Θα ήταν περιττές οι ομιλίες αν μπορούσαμε να μιλήσουμε όλοι όπως μιλά ο ΠΙΝ με τα
πενάκια του. Η αλήθεια είναι πως χρήζονται περιττά όλα όσα προσπαθούμε να πούμε ή
να γράψουμε, πριν έρθει ο Πιν και τα κάνει όλα λίμπα. Κάθε πρωί στον Φιλελεύθερο.
Κάθε πρωί, ώρες μετά που ο κύριος Πέτρος Παπαπέτρου αποφασίζει να κατεδαφίσει τα
ανυπόφορα γλωσσάρια των πυροσβεστών της κυπριακής αναταραχής. Να βασανίσει
τους όξινους που αυτοπροτείνονται ως προοδευτικοί, αλλά ευχαρίστως θα τον έστηναν
στο απόσπασμα. Και να τον έστηναν; Έχει ήδη αφήσει πολλές παρακαταθήκες.
Οι ομιλίες είναι περιττές, μα είναι τιμή μας (ή χαρά μας) να μιλήσουμε για αυτό το
λεύκωμα, το βιβλιάριο, όπως το βάφτισε ο δάσκαλος Στέλιος Παπαντωνίου, που αφορά
στην πράσινη γραμμή που έγινε σύμβολο της Λευκωσίας και όχι μόνο. Δεν το
σκεφτήκαμε δυο και τρεις φορές όταν ήρθε να μας προτείνει να το εκδώοσυμε –έτον
δαμαί τζιαι δέτε τον, έσιει αΐπιν, πέτε. Δεν θα ήταν κάτι πρόχειρο ούτε κάποιο
απωθημένο, ήμασταν σίγουροι. Άλλωστε, ο Πιν ό,τι κάνει, το κάνει κυρίως για τον τόπο
του, που τόσο τον βασανίζει. Το κάνει για τον τόπο του κι ας λένε οι φλύαροι του
διαδικτύου (και όχι μόνον) πως είναι ο εκφραστής της διχοτομικής γραμμής. Άκου
πελλάρες.
Η «Πράσινη Γραμμή», λοιπόν, δεν είναι μια ατομική έκθεση του διάσημου Πιν, του φίλου
μας του Πέτρου. Είναι ένα βιβλιάριο που διαβάζεται, θα διαβάζεται και θα
ξαναδιαβάζεται, πολλά πολλά χρόνια, σαν μια διακωμώδηση της κυπριακής τραγωδίας.
Θα διαβάζεται περισσότερο σαν μια υπενθύμιση όσων διαπράχθηκαν και διαπράττονται
εις βάρος της ανθρωπότητας, της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας, παρά σαν μια απλή
συλλογή σκίτσων του μεγάλου Πιν. Θα διαβάζεται σαν μια κατάθεση, μια κραυγή για την
πράσινη γραμμή, για την ανοικτή πληγή, που σημάδεψε και σημαδεύει τις ζωές μας, που
πάππον ως αγγόνιν.
Το βιβλίο «Η Πράσινη Γραμμή», που συνδέει μαεστρικά τα σκίτσα του Πιν, με τον
ακλόνητο λόγο του κυρίου Στέλιου Παπαντωνίου και τις ασύγκριτες εικόνες του κυρίου
Ανδρέα Μανώλη έχει να πει πολλά. Δεν μεμψιμοιρεί, όπως συχνά η γνωστή Κυπρούλα
του Πιν, μα φωνάζει για τις γενιές που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν πλάι στην πράσινη
γραμμή. Την πράσινη γραμμή που χάραξε ο Βρετανός (ποιος άλλος) υποστράτηγος Πίτερ
Γιανγκ το 1964, θεμέλιωσαν οι Τούρκοι όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι και το 1974,
συνήθισαν και κανονικοποίησαν οι Ελληνοκύπριοι έκτοτε μέχρι σήμερα. Ναι, η πράσινη
γραμμή δεν ξεθωριάζει, γιατί συμβιβαστήκαμε κι αυτό το παράπονο εκφράζει ο Πιν μέσα
από το βιβλίο του. Την ξαναβάφουμε όποτε χάσει λίγο το χρώμα της και δημιουργούμε
περάσματα για να ανοίγει η καρδιά μας όποτε πιούμε καφέ στο Μεγάλο Χάνι.
Δυσφορεί ο Πιν σε κάθε σκίτσο του βιβλίου, δεν αντέχει τη συνέχεια και τη συνήθεια και
τοποθετεί μια πράσινη γραμμή στα κομμάτια της κυπριακής πραγματικότητας. Αγανακτεί,
θυμώνει, ξεσπά κάθε πρωί στον Φιλελεύθερο για την κατάντια μιας κοινωνίας που
έπρεπε να είναι πάνω στα οδοφράγματα και όχι να διέρχεται από αυτά σαν να μη
συμβαίνει τίποτε. Αγανακτεί, εξεγείρεται και δυσφορεί, σε κάθε σελίδα αυτού του
βιβλίου, που ανατυπώθηκε μέσα σε λίγους μήνες, και θα έχει πάντα περίοπτη θέση στο
αρχείο των εκδόσεων Αιγαίον. Του γράφουν, του ξαναγράφουν, θα του έκοβαν και το
χέρι σε άλλες εποχές, αλλά ο Πιν τον χαβά του.
Τον ευχαριστούμε, γνωρίζοντας ότι δεν του αρέσουν οι ευγνωμοσύνες και οι διθυράμβοι.
Τον ευχαριστούμε όχι μόνο για αυτή την έκδοση, αλλά για τις ανάσες που μας δίνει κάθε
μέρα, στην πρώτη σελίδα του Φιλελευθέρου, είτε ασχολείται με την Αμμόχωστο είτε με
την τιμή του αγγουριού και της ντομάτας. Τον ευχαριστούμε που είναι δικός μας γιατί
δεν θα μπορούσε να είναι κανενός άλλου, ειδικά αυτών που θα τον έστελναν ευχαρίστως
στα λευκά κελιά. Γιατί; Γιατί δεν αντέχουν που τους χαλά τη σούπα ένας τόσο καλός
άνθρωπος και δημιουργούν ψευδαισθήσεις γύρω από τον μύθο του.
Ποιος είναι ο Πιν; Είναι ένα παιδί της γενιάς του, ένας εξηντάρης που κουράστηκε αλλά
επιμένει και αντιστέκεται καθημερινά και ακατάπαυστα, πατέρας και παππούς μιας γενιάς
εξασθενημένης που ζει κι αυτή με την πράσινη γραμμή μέσα στην στομάχα. Είναι ένας
υπέροχος άνθρωπος, που γελά για να μην κλάψει όποτε τον συκοφαντούν οι ορδές των
εκφραστών της νέας γλώσσας, γιατί έμαθε να λέει την αλήθεια. Είναι ένας αντάρτης με
όπλο τα μολύβια του, ένας αντάρτης υπέρ της αξιοπρέπειας και τον ευχαριστούμε που
συμμάχησε μαζί μας σε αυτή την έκδοση και όχι μόνο. Ευχαριστούμε, μεγάλε Πιν. «Έχεις
ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει».