Μήπως και η Κάσος «κείται μακράν»;

Στον χάρτη το νοτιοδυτικότερο νησί της Δωδεκανήσου μας, η Κάσος, πλάι στην Κάρπαθο δεξιά και την Κρήτη αριστερά. Εκεί 22.7.2024 πέντε πλοία του τουρκικού στόλου ανέκοψαν το υπό ιταλική σημαία ερευνητικό σκάφος IEVOLI RELUME που ενεργούσε βυθομετρήσεις για το καλώδιο ηλεκτρικής σύνδεσης Ελλάδος - Κύπρου.

ΔΥΟ φαίνονται προσώρας επιζήμια και επικίνδυνα για τον Ελληνισμό. Δηλαδή για το ελλα-δικό μας και το κυπριακό μας κράτος:

(α) Να έχει η Τουρκία σχηματίσει την πεποίθηση ότι, για την Αθήνα πλέον και η ...Κάσος «κείται μακράν». Το νοτιοδυτικότερο νησί της Δωδεκανήσου μας, νοτίως της Καρπάθου και πλησιέστερο στην Κρήτη.

(β) Να έχει η Τουρκία βεβαιωθεί ότι η επιδρομική απειλή των πέντε πλοίων του πολεμικού της ναυτικού στην θάλασσα της Κάσου την Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024 για να απαγορεύσει τις («χωρίς την... άδεια της Άγκυρας») βυθομετρήσεις που διεξήγαγε το υπό ιταλική σημαία ερευνητικο πλοίο «IEVOLI RELUME» για την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου - Ελλάδος - Ισραήλ, προκάλεσε και μέγα διχασμό ανάμεσα στις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, ακόμη και... οικονομικών διαστάσεων.

ΠΡΩΤΗ όμως η πολιτική διάσταση:

Εξ αιτίας της αυτοπεποίθησης που η Τουρκία απέκτησε το 1974 με το «θριαμβευτικό» επίτευγμα της πολεμικής εισβολής του Αττίλα της, την στρατιωτική κατάκτηση και την έκτοτε ανεμπόδιστη κι ατιμώρητη διαιώνιση της τουρκικής κατοχής επί των βορείων εδαφών της Κύπρου, όταν της είχε προσφέρει την ευκαιρία το πραξικόπημα που διέπραξε στο νησί η Χούντα των Αθηνών 15η Ιουλίου 1974 και οι προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες της 20ης Ιουλίου 1974, κλιμακώνει έκτοτε σταθερά, επίμονα και ανυποχώρητα, φέτα-φέτα, την επεκτατική της βουλιμία κατά της Ελλάδος, πρωτίστως στο Αιγαίο.

Στην διάρκεια των πενήντα ενός από τότε ετών, παρ’ όλα τα κρίσιμα εσωτερικά προβλήματα που είχε η Τουρκία, λ.χ. τα διαδοχικά, αιματηρά και μη, στρατιωτικά πραξικοπήματα, την πολύχρονη ένοπλη κουρδική επανάσταση, την ισλαμιστική εκπαραθύρωση από την εξουσία των κυρίαρχων από το 1923 κεμαλιστών, αταλάντευτη υπήρξε η επεκτατική κατά της Κύπρου και της Ελλάδος πολιτική της. Η οποία, από της ανόδου στην εξουσία το 2002 των ισλαμιστών τού Ερντογάν, προσέλαβε πλέον τον προσδιορισμό ως Νεο-οθωμανική Στρατηγική, οραματιζόμενη να επιβάλει την Pax Othomana. Εποφθαλμιούσα βουλιμικώς και τα πρώην υπόδουλα στους Οθωμανούς εδάφη που έχασε, ηττημένη και διαλυθείσα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο 1914-1918, η Οθωμανική Τουρκία στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Τα είχε διατυπώσει αναλυτικά ευκρινώς από το 2001 ο τότε στρατηγικός μέντορας του Ερντογάν και μετάπειτα υπουργός και πρωθυπουργός του, προτού τον απολακτίσει, καθηγητής Νταβούτογλου, στο ογκώδες βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας» (εκδ. «Ποιότητα» η ελληνική μετάφραση). Όπου, ειδικά για τα νησιά μας στο Αιγαίο, η τουρκική επεκτατική στρατηγική «ζωτικού χώρου» προσδιορίζει ότι: «Ο χώρος στον οποίο η Τουρκία βρίσκεται κοντά στον πόλεμο περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση, είναι τα νησιά του Αιγαίου, που περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τον ζωτικό της χώρο, πράγμα που οφείλεται στα ασυγχώρητα λάθη που έχουν γίνει εξ αιτίας της απουσίας συνεπούς θαλάσσιας στρατηγικής […] της στρατηγικής ολιγωρίας για το ότι δεν τέθηκαν υπό τουρκικό έλεγχο τα νησιά του Αιγαίου και εγκαταλείφθηκαν [στην Ελλάδα] μετά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο» (σελ.154).

Το εν λόγω βιβλίο, στην πράξη της 23ετούς ήδη μονοκρατορίας Ερντογάν, φαίνεται πως συνεχίζει να αποτελεί «κοράνι πολιτικής». Στις σελίδες του η Τουρκία εκλαμβάνει εαυτήν ως «παλαιστή βαρέων βαρών» έναντι τής «ελαφρών βαρών» Ελλάδος. Όχι κατ’ ανάγκην λόγω μεγεθών, αλλ’ εξ αιτίας της σύγκρισης εκατέρωθεν τριών καθοριστικών παραγόντων και πολλαπλασιαστών ισχύος, τους οποίους η Τουρκία (διά της γραφίδος Νταβούτογλου σελ. 48) επαίρεται ότι διαθέτει και, η ίδια έχει την βεβαιότητα ότι, στερείται ο Ελληνισμός: (α) Στρατηγική Νοοτροπία (β) Στρατηγικό Σχεδιασμό (γ) Πολιτική Βούληση.

ΤΗΝ ΒΟΥΛΙΜΙΚΗ πολιτική εναντίον των νησιών μας στο Αιγαίο, ο μακρόπνοος τουρκικός σχεδιασμός την ονομάτισε κιόλας με τον τίτλο της «Γαλάζιας Πατρίδας». Υπό την διαρκή πολεμική απειλή του casus belli απαγορεύει στην Ελλάδα χωρικά ύδατα 12 μιλίων, απαγορεύει στην Ελλάδα την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), δεν επιτρέπει τον καθορισμό των όμορων ΑΟΖ Ελλάδος - Κύπρου και παρεμβαίνει με το πολεμικό της ναυτικό παντού στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, όπου η ίδια αυθαιρέτως προσδιορίζει ως «τουρκική υφαλοκρηπίδα». Αυτό ακριβώς έπραξε και στην περίπτωση της Κάσου τον Ιούλιο του 2024. Για να προσθέσει νέα «τετελεσμένα» αφ’ ενός και να δοκιμάσει και να μετρήσει την Πολιτική Βούληση και τον βαθμό αντίστασης των Αθηνών αφ’ ετέρου. Από εκείνη την «μικρή κρίση» και το «ασήμαντο» επειδόδιο στην Κάσο 22.7.2024 η Τουρκία ξαναμέτρησε τις προθέσεις της Αθήνας, για την περαιτέρω έκβαση των δικών της σχεδιασμών.

ΕΙΝΑΙ προφανώς μιά μέθοδος, πανάρχαιος κανόνας, τον οποίο έγραψε ο Θουκυδίδης, διά στόματος Περικλέους το 432 π.Χρ. παραμονή έναρξης του 27ετούς Πελοποννησιακού Πολέμου: «Διότι αυτό το ασήμαντον αποτελεί την λυδίαν λίθον, προς εξακρίβωσιν και δοκιμασίαν των προθέσεών σας. Καθόσον, εάν υποχωρήσετε απέναντί των, θα ευρεθήτε ενώπιον νέας και επαχθεστέρας απαιτήσεως, διότι θα νομίσουν, ότι και εις τούτο θα υποκύψετε ένεκα φόβου» («τὸ γὰρ βραχύ τι τοῦτο πᾶσαν ὑμῶν ἔχει τὴν βεβαίωσιν καὶ πεῖραν τῆς γνώμης. οἷς εἰ ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσαντες») Α-140. Υπόψιν ότι και ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του περηφανεύεται ότι είχε μελετήσει και τον Θουκυδίδη...

ΦΕΤΑ-φέτα υλοποιεί η Τουρκία, επίμονα, σταθερά και αταλάντευτα, με στρατηγική νοοτροπία, στρατηγικό σχεδιασμό και πολιτική βούληση τις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της.

- Από το 1955 που οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες την προσκάλεσαν στο Κυπριακό για να αντιμετωπίσουν τον ένοπλο αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ, προχώρησε με τον Νιχάτ Ερήμ και το Γραφείο Ειδικού Πολέμου στο επιτελικό σχέδιo «Επανάκτησης Κύπρου». Το οποίο υλοποιούν απαρέγκλιτα όλες ανεξαιρέτως οι έκτοτε τουρκικές κυβερνήσεις. Αξιοποιώντας κάθε προσφερόμενη ευκαιρία. Διαμορφώνοντας διαρκώς καταλληλότερες περιστάσεις. Και, κυρίως, καραδοκώντας πότε ο εθνικός διχασμός και τα εμφύλια πάθη των Ελλήνων θα της προσφέρουν κάποιο άλλο «Πέντεμιλι», όπως στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες στην Κερύνεια την 20η Ιουλίου 1974.

- Εισβάλλοντας τα τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο, η Άγκυρα όλο χαρές διαπίστωσε επί του πεδίου ότι για την Αθήνα «η Κύπρος κείται μακράν». Μέχρι τώρα δεν... πείσθηκε περί του αντιθέτου!

- Έτι χειρότερον: Με τα πέντε πολεμικά της πλοία νοτιοδυτικότερα της Δωδεκανήσου μας, εξιχνιάζει ότι και για τη σημερινή Αθήνα... «η Κάσος κείται μακράν»! Και χαίρεται χαράν μεγάλην ότι, μαζί με το Casus Belli και το «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» του Ερντογάν, αποδίδει επικερδώς το «καὶ ἄλλο τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσαντες».

- Αυτή κατά την άποψη μας είναι δυστυχώς η ανάλυση του «γεωπολιτικού ρίσκου» που ακούσαμε στην ελλαδο-κυπριακή «κόντρα» για το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης και προσευχόμαστε να μην είναι έτσι...

Λάζ.Α.Μαύρος