ΠΡΩΤΑ οι στίχοι του ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη, όπως τους μελοποίησε ο Μάριος Τόκας και τους τραγούδησε ο Μανώλης Μητσιάς, στο κορυφαίο έργο «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα», για το ολέθριο του Ελληνισμού στην Κύπρο 1974:
«Αν ο λαός μας δεν μπορεί
ν’ αντλήσει απ’ τα δεινά του,
τότε του δόθηκε άδικα
μια τέτοια τραγωδία».
ΥΣΤΕΡΑ η αποδεδειγμένη κατ’ εξακολούθησιν και αδιαλείπτως επί 48 συναπτά έτη αλήθεια ότι:
Αντλώντας πράγματι απ’ τα δεινά του, ποτέ έκτοτε ο λαός δεν παρασύρθηκε να γκρεμιστεί ξανά σε υποτροπιασμούς εμφύλιου διχασμού ο οποίος είχε προκαλέσει τα δεινά της Καταστροφής του 1974. Δεν επέτρεψε ο λαός να τον παρασύρουν σε νέα και χειρότερη ατίμωση, οι οποιοιδήποτε «χρήσιμοι ηλίθιοι».
ΠΡΟΓΟΝΙΚΗ ημών των Ελλήνων η πανούκλα των εμφυλίων παθών, των εμφυλίων διχασμών, των εμφυλίων πολέμων.
Πρωταίτια πλήθους καταστροφών από την αρχαιότητα και τον 5ο προ Χριστού αιώνα με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο ως τα νεότερα χρόνια.
- Εμφύλιοι πόλεμοι ακόμη και μέσα στην Επανάσταση του 1821 που επέτρεψαν την εισβολή του Ιμπραήμ το 1825 στην Πελοπόννησο.
- Ο εμφύλιος από το 1915 Εθνικός Διχασμός, πρωταίτιος της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922.
- Φρικτός ο εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 πάνω στα ερείπια που άφησε η Γερμανική κατοχή και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ελλάδα.
- Ίσαμε την Κυπριακή Καταστροφή του 1974.
Τα βαθύτερα και αληθέστερα αίτιά τους, τα κατέγραψε, τα ανέλυσε και τα εξήγησε, με την αειθαλή και διαιωνίως επαληθευόμενη επιστημοσύνη του, ο Θουκυδίδης στο Γ-82 της Ξυγγραφής του. Τα βίωσε, τα υπέφερε συμμετέχοντας κι ο ίδιος και τά ‘γραψε με βδελυγμία στ’ Απομνημονεύματά του για το 1821 ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Κι ο Νίκος Καζαντζάκης στους «Αδελφοφάδες» του για το 1946-1949. Στο ίδιο νόημα με το οποίο έγραψε την κορυφαία του τραγωδία «Αντιγόνη» το 442 προ Χριστού ο αρχαίος τραγωδός Σοφοκλής για τους αντιμαχόμενους διεκδικητές της εξουσίας στις Θήβες και αλληλοσφαγέντες αδελφούς της Αντιγόνης, Ετεοκλή και Πολυνείκη.
ΠΟΛΛΟΙ δικοί μας και ξένοι επιστήμονες, μελετητές του φαινομένου των εμφυλίων πολέμων, διαπίστωσαν ιστορικά ότι σε κάθε εμφύλιο εντοπίζονται, όχι ως αιτίες αλλά ως σπέρματα τα κατάλοιπα του... προηγούμενου εμφυλίου. Ο David Armitage στο βιβλίο του «Εμφύλιοι Πόλεμοι - μια ιστορία στο πεδίο των ιδεών» (Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2020) σημειώνει ότι, ο Ρωμαίος ιστορικός και ρήτορας Τίτος Λαβιηνός πίστευε ότι «η λήθη είναι η καλύτερη άμυνα απέναντι στον εμφύλιο πόλεμο» και προσθέτει: «Σήμερα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τούτη την άμυνα απώθηση, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της εκλαϊκευμένης ψυχολογίας: πρόκειται για μια απόπειρα καταστολής των επώδυνων αναμνήσεων, μέσα από ένα εγχείρημα ηθελημένης αμνησίας».
- Αυτή ωστόσο η αμνησία - σε σαφή βεβαίως διάκριση από την αμνηστία και την εθνική συμφιλίωση - δεν ωφελεί τον Ελληνισμό.
- Αντίθετα: Η διαρκής μνήμη, η πληρέστερη γνώση της αλήθειας, εκείνη δηλαδή η υπόδειξη και του ποιητή Χαραλαμπίδη για «άντληση από τα δεινά μας», αποτελεί την ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη μέθοδο - και διαρκές καθήκον - τα παθήματα να μας γίνουν μαθήματα.
ΕΥΤΥΧΩΣ για τον Ελληνισμό, αυτό το καθήκον της Μνήμης δεν επιτρέπει στην Αμνησία να επικρατήσει. Μνήμη και εγρήγορση. Προκειμένου να μην υπάρξουν ξανά τα αίτια και οι συνθήκες αναβίωσης των ολέθριων εμφυλίων παθών.
- Τα οποία είχαν πάντοτε ως κοινό παρονομαστή την Εξουσία.
- Και εύφορο έδαφος, τον φανατισμό και την λαϊκή τύφλωση, όπως την είχε αναλύσει στα έργα της η αείμνηστη Γαλλίδα μεγάλη Ελληνίστρια της εποχής μας Jacqueline de Romilly.
- Ο Ελληνισμός, ιδιαίτερα στην ακρωτηριασμένη από τον Αττίλα 1974 Κύπρο, δείχνει μισό σχεδόν αιώνα ότι δεν πάσχει από αμνησία, ούτε διολισθαίνει σε καταστροφικούς φανατισμούς λαϊκής στραβάρας. Όσοι ανεγκέφαλοι κι αν το προσπαθούν κατά καιρούς ή επιχειρούν, για τις δικές τους κομματικής ιδιοτέλειας επιδιώξεις, να καλλιεργήσουν φυτείες ζιζανίων.
ΕΙΝΑΙ επίσης αλήθεια, η οποία διαπιστώθηκε κατ’ επανάληψιν σε πολλές προεκλογικές περιόδους ότι, ηγεσίες των εν παρακμή κομματικών σχηματισμών, για τις ανάγκες ψηφοθηρίας, μετέρχονται μεθόδους φανατισμού των ψηφοφόρων. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να αναζωογονήσουν παλαιά εμφύλια πάθη και να κινητοποιήσουν απομεινάρια εκατέρωθεν μίσους.
- Είναι ωστόσο αλήθεια, επίσης, ότι απέτυχαν. Δεν τους βγήκε. Το... εργοστάσιο παραγωγής εμφυλίου μίσους δεν απέδωσε, αλλά συρρικνώνεται ολοενα και περισσότερο.
Το επικυρώνει επανειλημμένα η καθοδική πτώση των ποσοστών στις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις.
ΤΩΡΑ, ενόψει των προσεχών προεδρικών εκλογών του Φεβρουαρίου 2023, ξαναβγήκαν απ’ την σαπίλα τους για να τεθούν ξανά σε λειτουργία τα ήδη οξειδωμένα και μαγκωμένα μηχανήματα του ίδιου εργοστασίου.
- Βρήκαν... απήχηση σε λιγότερους αριθμούς προσώπων από τους συνήθεις ταραξίες των κερκίδων ενός επαρχιακού ποδοσφαιρικού γηπέδου και των μεθόδων τους.
- Τα έχουν ήδη αναλύσει στην καθημερινή αρθρογραφία και στα σχόλιά τους ικανοί δημοσιογράφοι σοβαρών εφημερίδων. Οι οποίοι δεν υποκινούνται από κομματικές δεσμεύσεις και κληρονομημένες από τη νεότητά τους αταβιστικές ιδεοληψίες.
- Πράγματι: «Όταν καείς με τον χυλό, φυσάς και το γιαούρτι». Αυτό ίσχυσε και τώρα. Το επιμαρτυρούν οι αντιδράσεις της πλειονότητας του λαού. Αποδεικνύοντας ξανά ότι ούτε η αμνησία πέρασε, ούτε η στραβάρα επικράτησε.
ΣΥΝΕΠΩΣ είναι αναμενόμενο ότι: Τα αποτελέσματα των προσεχών προεδρικών εκλογών και τα ποσοστά ενός εκάστου των υποψηφίων, θα δείξουν πως τα προεκλογικά μηχανήματα των κομματικών εργοστασίων αναπαραγωγής και ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης εμφυλίου μίσους, θα οδηγηθούν στις σωρούς της ανακύκλωσης - μεταποίησης για τα παλιοσίδερα.
Λάζ.Α.Μαύρος 10.12.2022