ΘΑ ΔΙΑΣΩΘΕΙ, άραγε, η Ουκρανία που υφίσταται για 39η μέρα τη συνεχιζόμενη ρωσική πολεμική εισβολή; Θα αποκρούσει, άραγε, τον εισβολέα για ν’ αποκαταστήσει την εδαφική της ακεραιότητα και την κρατική της κυριαρχία ως ανεξάρτητο κράτος, στα εδάφη της, στα χωριά και στις πόλεις της που καταστρέφονται από τους ανελέητους βομβαρδισμούς των Ρώσων εισβολέων - κατακτητών;
ΘΑ ΑΝΑΚΟΠΕΙ, άραγε, στην Ουκρανία ο ρωσικός ιμπεριαλισμός και θα ηττηθεί, άραγε, η επιθετικότητα του ρωσικού επεκτατισμού; Θα υποχρεωθεί, άραγε, η Ρωσία να σεβαστεί την ελευθερία και την αυτοδιάθεση της Ουκρανίας και θα εξαναγκαστεί κάποτε να καταβάλει τις αρμόζουσες αποζημιώσεις για τις καταστροφές που προκάλεσε με τον άδικο επιθετικό πόλεμο που εκτόξευσε από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 στη γειτονική της χώρα; Και για τις χιλιάδες των νεκρών, των αναπήρων, των αγνοουμένων, των εκτοπισθέντων προσφύγων που προκάλεσε η πολεμική επιδρομή του Κρεμλίνου, τι θ’ απογίνει άραγε; Ποιός και πότε και πώς θα αποδώσει δικαιοσύνη;
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ αυτά και άλλα παρεμφερή, φαίνονται βεβαίως σαν προϊόντα νηπιώδους αφέλειας στον πλανήτη γη, του οποίου η ιστορία ανέκαθεν, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, είναι κατ’ εξοχήν ιστορία πολέμων. Είναι ιστορία των διαδοχικών - ων ουκ έστι αριθμός - αδυναμιών και αποτυχιών του εκάστοτε ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου να προλαμβάνει και να αποτρέπει την πολεμική επιθετικότητα. Επειδή ισχυρότερη του ισχύοντος δικαίου η πολεμική ισχύς αποδεικνύεται. Και καθοριστικότεροι πάντοτε οι συσχετισμοί αυτής της ισχύος.
ΣΗΜΕΡΑ είναι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός που εξαπέλυσε την πολεμική του επιθετικότητα, αισθανόμενος ότι στριμώχνεται από τον αμερικανικό και δυτικό ιμπεριαλισμό.
- Η απειλή χρήσης της ρωσικής πυρηνικής πολεμικής ισχύος, θέτοντας πλέον σε αχρηστία το Διεθνές Δίκαιο, αφενός τρομοκρατεί την υφήλιο με τον κίνδυνο έκρηξης Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου σε διαστάσεις πυρηνικού ολοκαυτώματος.
- Αφετέρου εξασφαλίζει ότι οι Δυτικοί θα αφήσουν μοναχή της την Ουκρανία επί του πεδίου ό,τι κατορθώσει στον αμυντικό της αγώνα απέναντι στους Ρώσους εισβολείς που επιχειρούν την υποταγή και την υποδούλωσή της.
ΡΑΓΔΑΙΩΣ ρέουσα στις παγκόσμιες επιπτώσεις της η ρωσική εισβολή προκαλεί ήδη την εκτράχυνση της αντιπαλότητας με τη Δύση και την εσπευσμένη συγκρότηση προπαρασκευαζομένων για ευρύτερο πόλεμο, επανεξοπλιζομένων εξίσου ραγδαίως συμμαχιών. Χειρότερο, οσονούπω, κατά πολύ σενάριο. Στο οποίο, η Ουκρανία κινδυνεύει να φανεί ότι ήταν απλώς το προανάκρουσμα.
ΣΕ ΑΥΤΟ το πλέγμα εξελίξεων, φορτωμένων μπαρούτι και φόβο, είναι αναμενόμενο ότι κάθε κράτος ασφαλώς θα φροντίσει πρωτίστως τα δικά του συμφέροντα. Τις δικές του στρατηγικές επιδιώξεις. Πώς θα τις διασφαλίσει και πώς θα τις προωθήσει, αξιοποιώντας και εκμεταλλευόμενο τη γενικότερη διαμόρφωση νέων συσχετισμών ισχύος.
ΤΟΥΤΟ ακριβώς κάνει τώρα και η Τουρκία. Με γνωστές ήδη και διακηρυγμένες εμπράκτως προ πολλού τις νεο-οθωμανικές επιδιώξεις που εκπόνησε με το «Στρατηγικό Βάθος και τη Διεθνή Θέση της Τουρκίας», ο στρατηγικός μέντορας του ισλαμιστή νεο-σουλτάνου Ερντογάν και πρώην συνεργάτης του, διατελέσας και υπουργός και πρωθυπουργός του, καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πρώτη της φορά. Θυμάται η Τουρκία ότι:
- Ηττημένη και ακρωτηριασμένη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Δυτικούς, έσπευσε και εξασφάλισε την βοήθεια της άρτι κομμουνιστικής Ρωσίας του Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν, ενώ τις ίδιες μέρες φρόντιζε ο Μουσταφά Κεμάλ στα μουλωχτά να πνίξει στη Μαύρη Θάλασσα τον ηγέτη του τουρκικού κομμουνιστικού κόμματος και τους συνεργάτες του.
- Για τον ίδιο λόγο φρόντισε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία να παίξει τον ρόλο του Επιτήδειου Ουδέτερου χωρίς να ρίξει έστω κι ένα φυσίγγιο εναντίον του ναζισμού και του φασισμού.
- Τώρα ο Ερντογάν επιχειρεί να επαληθεύσει τον τίτλο του «παγκόσμιου σκακιστή» που του επιδαψίλευσε προ ετών ο πρηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
ΕΞΙΣΟΥ γνωστότατο και διακηρυγμένο και εμπράκτως κλιμακωνόμενο γεγονός είναι ότι: Αυτή η Τουρκία επιβουλεύεται απειλητικά και ανυποχώρητα και την Κύπρο και την Ελλάδα, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στην Θράκη. Με σαφώς σχεδιασμένη επεκτατική στρατηγική.
ΣΥΝΕΠΩΣ είναι αναμενόμενο ότι μεθοδικά καραδοκεί να εκμεταλλευτεί τις κάθε νέες ευκαιρίες στο σημερινό πλέγμα εξελίξεων της παγκόσμιας αντιπαράθεσης και των επαναπροσδιοριζομένων συσχετισμών ισχύος, εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, για τους δικούς της στόχους σε βάρος και της Ελλάδας και της Κύπρου.
ΠΡΩΤΙΣΤΟ λοιπόν καθήκον και της Αθήνας και της Λευκωσίας είναι να... καραδοκούν όχι μόνο εξίσου αλλά και πολύ περισσότερο από την Άγκυρα. Σχεδιάζοντας και προπαρασκευάζοντας ταχύτατα όλους τους συντελεστές εθνικής ισχύος, πρώτα για την αποτροπή υλοποίησης της τουρκικής επιδρομικότητας και ταυτόχρονα για την απελευθέρωση της Κύπρου από την 48χρονη ήδη τουρκική κατοχή.
ΕΛΛΑΣ και Κύπρος διαθέτουν σήμερα ένα πολύ σπουδαίο, σπουδαιότατο προσόν:
- Την απουσία εθνικού διχασμού και την ανυπαρξία εμφυλίων παθών. Ιστορικά δικαιούται να καταγραφεί, να εκληφθεί και να αξιοποιηθεί, ως το ισχυρότερο επίτευγμα του νεότερου Ελληνισμού, η απαλλαγή από την εμφύλια πανούκλα.
- Θεραπεύτηκε επιτέλους από τις αδελφοκτόνες αντιπαραθέσεις.
- Διαθέτει πανεθνική συνοχή.
- Η οποία του προσφέρει το ευεργέτημα να σχεδιάσει με σωφροσύνη, τόλμη, αποφασιστικότητα και στρατηγική σοφία, τις αποτελεσματικότερες κινήσεις ώστε να διασφαλίσει πρωτίστως τα ελληνικά συμφέροντα (ελλα-δικά μας και κυπριακά μας), μέσα στην ακραία επικίνδυνη παγκόσμια αναμπουμπούλα που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και όσα θα την ακολουθήσουν.
Comments