Σάββατο 17 Ιουνίου 2023 Ιερός Ναός της του Θεού Σοφίας Στρόβολος
Θρηνώντας σήμερα, πένθιμο εδώ το καθήκον μας.
Ψάλλοντας οδυρμού το νεκρώσιμο:
«Δεύτε τελευταίον ασπασμόν, δώμεν αδελφοί τω θανόντι».
ΓΙΑ ΕΝΑΝ από τα χρόνια της εφηβείας,
εγκάρδια τρυφερόν πάντοτε φίλο.
Στη Λευκωσία και στην Κερύνεια μας, της ανέμελης νιότης.
Με την κιθάρα των αγαπημένων μας τραγουδιών.
ΓΙΑ ΕΝΑΝ γενναίο οπλαδελφό.
Στην κόλαση του ολέθριου πολέμου του 1974.
Με τις νάρκες, με τα Ττι-εν-ττι και τους δυναμίτες,
τους πυροκροτητές και τα βραδύκαυστα
των εκρηκτικών του 70 Τάγματος Μηχανικού.
ΓΙΑ ΕΝΑΝ διακεκριμένης εθνοφελούς σοφίας
και ελληνικής ευψυχίας,
αυτο-επιστρατευθέντα αίφνης ικανό ηγήτορα,
επικεφαλής Παγκύπριας Κίνησης Πολιτών.
Του παλλαϊκού και πανεθνικού,
δημοκρατικού αγώνα, για την αποτροπή
υποδούλωσης ολόκληρης της Κύπρου
στο τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο
του Σχεδίου Ανάν.
ΓΙΑ ΤΟΝ τον πορευόμενο προς την αιωνίαν ανάπαυσιν,
μετά από την επώδυνα σκληρή
επέλαση του θανατηφόρου καρκίνου.
ΤΟΝ ΑΝΤΗ μας τον Χριστοφορίδη.
Καταθέτω τη μαρτυρία μου, όσο τον γνώριζα.
Από τα μαθητικά μας χρόνια,
ως το περασμένο Σάββατο που ξεψύχησε.
Για τον χαρμόσυνο, πάντα αισιόδοξο, χαρακτήρα του.
Την αυστηρή του οξυδέρκεια και την πραγματιστική του βεβαιότητα,
περί της αποτελεσματικότητας της παλλαϊκής συστράτευσης
στον απελευθερωτικό αγώνα του Ελληνισμού,
ολόκληρου του Ελληνισμού, στην Κύπρο.
ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΗ Χριστοφορίδη ομήλικοι,
ανήκουμε στην καταραμένη γενιά των τέκνων
της δοξασμένης γενιάς της ΕΟΚΑ του 1955.
18χρονοι έως 20χρονοι, υπηρετούντες μοιραία θητεία
στην Εθνική Φρουρά το 1974 του αδυσώπητου ολέθρου.
ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ανθυπολοχαγοί τότε, εκείνος στο 70 Τάγμα Μηχανικού,
του λόγου μου στο 256 Τάγμα Πεζικού στις μάχες του 1974.
Στις προδομένες, από τη Χούντα και τους Πραξικοπηματίες της,
διατεταγμένα αφύλακτες κυπριακές Θερμοπύλες.
Στην φρικτή κόλαση της ατίμωσης και
του εξανδραποδισμού των Ελλήνων στην Κύπρο.
Τον Ιούλιο και Αύγουστο του ‘74.
Τριάντα Ένας ηρωικοί συμπολεμιστές του 70 ΤΜΧ και
Σαράντα Εννέα του 256ΤΠ θυσιάστηκαν την ίδια μέρα,
την αποφράδα Τρίτη 6η Αυγούστου 1974,
πολεμώντας συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις
της 28ης Μεραρχίας του Αττίλα,
στα ίδια ιερά χώματα της πατρίδας,
στη Μάχη-Μακελειό Καραβά και Λαπήθου.
ΕΚΕΙΝΟΙ οι ακήδευτοι Ηρωικοί Νεκροί Οπλαδελφοί
των ταγμάτων μας, στις προδομένες
Θερμοπύλες του 1974, επιτάσσουν έκτοτε
το υπέρτατο καθήκον όλων όσοι,
από τυχαία αστοχία χιλιοστών
των τουρκικών όπλων, επέζησαν του ολέθρου.
Αυτό ακριβώς το συνειδητό καθήκον
ώθησε τον Άντη να σπεύσει ξαφνικά
πρόθυμος εθελοντής τον Νοέμβριο του 2002
στις επάλξεις για την απόκρουση της επέλασης του Σχεδίου Ανάν.
Άσημος και άγνωστος στους δημοσιογράφους,
άγνωστος στα κόμματα και άγνωστος στις πρεσβείες,
βρέθηκε αίφνης να επιτελεί καθήκοντα αρχιστράτηγου,
μίας αυθωρεί και παραχρήμα συγκροτημένης
Παγκύπριας Κίνησης Πολιτών, στον αγώνα
ο οποίος παρήγαγε το σωσίβιο για την πατρίδα
76% των «ΟΧΙ» στο Δημοψήφισμα του 2004.
Ένα «ΟΧΙ», προσωρινό σωσίβιο
για την ακρωτηριασμένη από τον Αττίλα
Κυπριακή Δημοκρατία εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων.
Ούτως ώστε αυτή να καταστεί, λαού θέλοντος,
προμαχώνας ικανός για την απελευθέρωση των
σκλαβωμένων από τους Τούρκους εδαφών μας.
Το είπαμε και μπροστά του πριν ένα μήνα στην εκδήλωση
της Παγκύπριας Κίνησης Πολιτών
στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
«Αυτηνή η πατρίδα θα χρειαστεί λοιπόν
πολύ περισσότερους Άντηδες».
Κατευοδώνοντας σήμερα τον Άντη μας τον Χριστοφορίδη
ξανατραγουδάμε τους στίχους του Νίκου Γκάτσου
στον κορυφαίο Τσάμικο του Μάνου Χατζιδάκι:
«Από την Ήπειρο στο Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός».
Αναπαύσου αδελφέ Άντη,
«ένθα πάντων εστίν ευφραινομένων η κατοικία».
Λάζ.Α.Μαύρος
Comments