Όζει αρρενωπότητας, αριστερής βίαιης αρσενικότητας, το ρήμα «τακίζουμε», εκ της μητροπολιτικής Ελλάδος προερχόμενο, του οψίμως φεμινιστικού συνθήματος στο λύκειο Παλλουριώτισσας της Λευκωσίας «τσακίζουμε την πατριαρχία».
Παλαιότερα, στις συνήθεις εργασίες προγιαγιάδων και προπαππούδων, το ρήμα σχετιζόταν κυρίως με τις ελιές τσακιστές και την παραγωγή τους.
Όταν δεν ήταν καθόλου εν χρήσει εδώ η έκφραση «στα τσακίδια».
Η δε τσάκιση σήμαινε το καλοσιδερωμένο δίπλωμα του υφάσματος του παντελονιού και το τσάκισμα εννοούσε ένα είδος σπασίματος ή κάποια χορευτική φιγούρα. Είχαμε και την έκφραση της κατάρας, «να πάει να γκεμοτσακιστεί».
Τσακίζω, σημαίνει και το συντρίβω βιαίως. Εμπεριέχει δηλαδή απαραιτήτως και τη βία. Αρσενικότατου περιεχομένου, στο... ακροαριστερίζον λεξιλόγιο που οραματιζόταν λ.χ. προ αιώνος ότι «τον φασισμό τσακίζουν, αγώνες λαϊκοί»...
Κάτι χρήσιμο θα μαθαίναμε επ’ αυτού διαβάζοντας π.χ. για την Κλάρα Τσέτκιν (1857-1933), τη Ρόζα Λούξεμπουργκ (1871-1919), την Αλεξάνδρα Κολλοντάι (1872-1952)...
Comentarios